Jedwab wszystko co powinniśmy wiedzieć na temat jedwabiu

Jedwab wszystko co powinniśmy wiedzieć na temat jedwabiu

Jedwab u progu sezonu jedwabnego. Wszystko co powinniśmy wiedzieć na temat jedwabiu. Wiosna-lato to absolutny czas jedwabiu, dlatego warto wiedzieć o nim więcej. Trzy słowa, które przychodzą na myśl o tkaninie jedwabnej to luksus, komfort i przepych. Już sama nazwa – jedwabna suknia, jedwabna bluzka, jedwabna koszulka?powoduje u nas pragnienie jej posiadania. Tak było z jedwabiem od początku jego istnienia i jest do dziś. Budzi zachwyt, daje komfort i roznosi pożądanie. Latem, choć nie tylko, choć jeden wytwór tych szlachetnych nici jedwabnych po prostu musimy mieć. Dziś w zasięgu ręki, tyle jest dostępnych gotowych kolekcji jedwabnych, jak i samych materiałów z jedwabiu, z których możemy uszyć co tylko chcemy.

Sprawdźmy jak powstała sława tej szlachetnej tkaniny i dlaczego tak jest do dziś.

Co wiemy na temat jedwabiu


Niezwykle lśniący, mieniący się, delikatny, powiewający, zmysłowy jedwab. Każdy kto miał do czynienia z tą wytworną tkaniną doskonale zna jej wspaniałe właściwości. Tkanina jedwabna ma już kilka tysięcy lat, a to znaczy, że odkryto ją jeszcze przed naszą erą.

W czasach zamierzchłych tkanina jedwabna najczęściej przybierała postać szlachetnych szat, cesarskich, królewskich strojów, wytwornych sukien i ekskluzywnej bielizny. Właściwości jedwabiu zostały bezsprzecznie docenione, dlatego dziś jego zastosowanie jest dużo szersze. Z powodzeniem jest wykorzystywany do szycia ubrań, strojów i niezmiennie od lat budzi podobny zachwyt i pożądanie.

Jedwab naturalny to jeden z najbardziej ekskluzywnych materiałów służących do szycia szerokiej gamy produktów odzieżowych. Do tego ma bogatą historię, wiele wcieleń i wyjątkowe właściwości.

W pierwszym skojarzeniu jedwab kojarzy się z materiałem niezwykle przyjemnym w dotyku. Materiałem gładkim, lekkim, miękkim, lśniącym i delikatnym. Właśnie dzięki tym właściwościom świat zachwycił się tkaninami jedwabnymi. Warto podkreślić, że jest to materiał, który nie ma sobie równych. Oczywiście, współcześnie produkuje się wiele tkanin o zbliżonych, podobnych właściwościach, ale w dalszym ciągu to tylko materiały przypominające, podobne, którym jednak zawsze czegoś brakuje.

Poza bezsprzecznymi walorami dotykowymi tkanina jedwabna ma piękny i jednocześnie subtelny połysk. Lśni bezwzględnie, lecz nie nachalnie, zachowując cechy subtelnej elegancji. Te wszystkie właściwości spowodowały, że z materiałów jedwabnych przez wieki szyto wytworne szaty, na miarę królów. A także biskupie ornaty, suknie balowe, szale oraz krawaty. Najczęściej jedwabiu używano do szycia strojów, które miały zachwycać.

Jedwab

Jedwab to delikatna tkanina, ale co ważne, jednocześnie bardzo silna.

Dobrą nić jedwabną cechuje to, że trudno ją zerwać. A to, że jest to cienka nić sprawia, że można z niej utkać wytrzymały, bardzo mocny i gęsty materiał, który w niewielkim stopniu przepuszcza powietrze.

Jedwab jako że jest delikatną tkaniną, w pewnych sytuacjach musimy postępować z nią rozważnie, ostrożnie. Jedwab, który jest wystawiony na długotrwałe działanie promieni słonecznych może utracić swą barwę. A także nadmierne wystawiane go na słońce może sprawić, że po prostu szybciej się zestarzeje.

Tkaniny jedwabne są niemalże nierozciągliwe, dlatego dobrze trzymają formę, nie zniekształcają się podczas noszenia, zachowują swój pierwotny wymiar. Z tego powodu właśnie często wykorzystuje się go do szycia podszewek, które są lejące, śliskie, co ułatwia zakładanie podszytych nimi ubrań. Wartą uwagi i niezbyt rozpowszechnioną zaletą jedwabiu jest jej wysoka odporność na roztocza, pleśń, co sprawia, że jest tkaniną wymarzoną do szycia produktów dla alergików. Jedwab pod postacią pościeli natomiast oferuje wrażenie lekkiego chłodu, co latem dla wszystkich tych, którym stale jest zbyt ciepło, staje się nieocenioną wartością.

Należy pamiętać, że jedwabny materiał nie zawsze spełnia wszystkie wyżej podane właściwości. Wszystko zależy od metody jego produkcji.

Jedwab

Okiem historii

Jedwab to jedna z najstarszych tkanin o niesłabnącym powodzeniu, a do tego ma zaskakującą historię. Nie pojawił się tak po prostu. Według prastarej chińskiej legendy, odkrycia tej cudownej tkaniny dokonała żona władcy Huang-di, blisko 2700 r. p.n.e. Legenda głosi, że Cesarzowa dokonała tego odkrycia przypadkowo. Chciała sprawdzić, co powoduje opustoszenia na morwowych drzewach. Poszukując przyczyny tych zniszczeń dostrzegła, że liście drzewa skrupulatnie objadają gąsienice, które jednak po jakimś czasie zaczynają otaczać się białymi kokonami. Temat ją zainspirował i postanowiła zbadać go głębiej, dlatego przyniosła kilka kokonów do pałacu, aby je baczniej obserwować. Prawdopodobnie przez przypadek, jeden z kokonów znalazł się we wrzątku. Być może w pozostawionej filiżance gorącej herbaty. Ku zaskoczeniu władczyni we wrzątku pojawił się delikatny splot utworzony z długiej nici. Cesarzowa dostrzegła, że stworzona przez niego nić nie rwie się tak łatwo, więc pomyślała, że może warto ją do czegoś wykorzystać.

Dalej, historia potoczyła się błyskawicznie. Cesarzowa zebrała więcej kokonów, a z otrzymanej nici utkała dla męża wytworną szatę. Taka jest legenda jedwabiu. Czy jest to prawdą, tego nie wiemy na pewno. Pewne jest jednak to, że od samego początku produkcji jedwabiu farbowano go naturalnymi barwnikami. Później, ok. 600 roku p.n.e. posługiwano się już krosnami do tkania wzorzystego, które z kolei ulepszono w I wieku p.n.e., gdy zaczęto też stosować mechaniczną odwijarkę jedwabiu z kokonów. Odkrywczynię cudownych nici okrzyknięto boginią, opiekunką jedwabnictwa, i co najciekawsze w tej historii, jeszcze dziś Chińczycy, którzy pracują przy produkcji jedwabiu, modlą się do niej.

Warto zwrócić uwagę, że legenda, która głosi odkrycie nici jedwabnych znajduję swoje potwierdzenie w znaleziskach archeologicznych, które wyraźnie mówią, że jedwab wytwarzano już w starożytnych Chinach. Odkrycia archeologów wskazują jednak na około 3600 roku p.n.e.

Odkrycie jedwabiu długo otaczano wielką tajemnicą.

Chińczycy tą wiedzę strzegli przez blisko 2000 lat, a każdego, kto pokusiłby się o zdradzenie tajemnicy jego wyrobu, czekała najsurowsza kara, jaką był wyrok śmierci. Jak donosi relacja bizantyńskich historyków, w końcu nie udało się dochować tajemnicy. Została ona przemycona z Chin do Konstantynopola przez dwóch mnichów, jednak dopiero w roku 550.

Po tym czasie sława jedwabiu zaczęła rozprzestrzeniać się coraz szybciej i szerzej. Z Chin jedwabnictwo trafiło do Persji i Japonii. Z Sycylii na Hiszpanię i pozostałą część Włoch. W XIII wieku pojawiło się we Francji, a od XVII wieku w całej Europie. Dziś pozycja jedwabiu jest silna w każdej części świata i należy przyjąć, że jej pozycja wytwornej tkaniny nie osłabnie.

Zostaw komentarz